ZAMAN
“Ah, kimselerin vakti yok
Durup ince şeyleri anlamaya”
Gülten Akın
Yeni doğan bebeği yüzünden aylardır uykusuz geçirdiği gecelerden usanmış, mahcup usanmışlığını anlatıyordu bir kadın, “Şu günleri bir atlatsak” diyordu, geleceğini düşlediği bebeğine umutla bakarken… Arkadaşı çocuklarını büyütmüştü; evlenmelerini, boşanmalarını, sevinçlerini, acılarını yaşamıştı… O da baktı bu güzelliğe, umutla, gülümseyerek ama eklemeden edemedi, “Her ânın keyfini çıkar; sorunları da onlarla birlikte büyüyor çünkü…”
Büyüdük…
30’lu, 40’lı, 50’li yaşların ilk yılları… Telaşlı bir geç kalmışlık duygusu…
Zaman bizi değil, sözcükleri olgunlaştırır. İhanet, büyülü aşk romanlarında okuyup geçtiğimiz, saf ve iyi insanların başına gelebilen bir sözcük değildir artık. Şaşırmak ve utanmak zamanla unutulur, unutulmaya yüz tutan başka heyecanlarla, başka coşkularla beraber. Ama sonra, zamanla, şaşırma ve utanma duygularından vazgeçmemeyi öğrenir insan; insan kalabilmek için… Düşler daha uzak, büyüklerin söylediği atasözleri daha yakındır. Paradan daha zormuş dost biriktirmek… Zaman öğretir, yaşam bizi bize yansıtan bir aynaymış meğer; ne kadar özen gösterirsek o kadar özenli, ne kadar önemsersek o kadar önemseyen…
Zaman derinleştirir… Gözyaşları dışa değil içe akmaya başlamıştır; bir kahkaha kadar şiddetlenir gözlerin gülümsemesi… Anlatmak için konuşmaya gerek duymaz insan… Şiirlerin hüznü, okuna okuna değil, zamanla anlaşılır. Yaşamla… Hüzün ve yağmur yağarken camdan bakan bir kadın, fotoğrafından ibaret değildir artık; mısralar uzun bir geçmişi taşır… İlk defa karşınıza çıkıp “Kapama gözlerini, üşüyorum”* dediğinde bir şair, şaire hayran olunur ama zamanla üşür insan, hep daha çok üşür…
Çünkü fotoğraf hatırlatır…
Bir adam yürür bir fotoğrafta, yalnız… Bir çakımlık bir andır, zamanı anlatır…
Çünkü azla çoğu anlatan fotoğraflar gibidir zaman; geçmişten biriktirdiklerini gelecekten bekledikleri ile buluşturup birbirini takip eden anlar… Çünkü kadrajın içindekileri değil, dışındakileri anlatır fotoğraflar…
Hem zaten zamana dair bütün fotoğraflar zamanı değil, aşkı hatırlatır…
Son nefesten önce yapılması gereken tek bir şey vardır çünkü… Uğruna koca bir ömür harcanacak tek bir şey…
Uğruna harcanacak tek bir ömür vardır çünkü…
Fotoğraf hatırlatır…
*Ahmet Arif
Oysa o, sadece fotoğrafta bir kedi… Vahşi, umarsız ve güzel…
Yorum: Şule TÜZÜL
Fotoğraf: Hüseyin TÜRK
Kontrast Sayı 16, Mart 2010