Çekicilik ile iticilik karşıtlığıyla ve patlayan çiçeklerin yok olma anının benim nasıl yaratma anım haline geldiğiyle ilgileniyorum
İsrail, 1967
En Dikkate Değer Çalışması
• Cinayeti Gördüm (Patlama) İsimsiz No.5 • Cinayeti Gördüm (Patlama) İsimsiz No.8 • Talihin Peşinde: Uykusuz Hiroshima Geceleri: Bir Daha Asla
Stil
• Kavramsal Durağan Yaşam • Hiperreal
Ayrıca Bkz.
• Harold Edgerton • Juan Sanchez Cotan • Michelangelo Antonioni • Henri Fantin Latour
Ori Gersht, konularını tıpkı Sharon Core gibi durağan yaşamdan seçer fakat Gersht durağan yaşama “teknik ve optik algı” yardımıyla dinamik bir hava katar. Bu da fotoğraflarını hipergerçeklik düzeyine çıkarır; onunla ölü doğa yaşam bulur…
Gerst, durağan yaşam fotoğraflarında teknik olarak strobist yaklaşımı tercih eder; zaman, ölüm, varoluş olgularını tek bir fotoğrafta hissedebilirsiniz. Tıpkı 17.yy durağan yaşam ressamı Juan Sanchez Cotan’ı referans alan “Pomegranate” filmi ve Harold Edgerton’un strobist fotoğrafında olduğu gibi…
[Taschen tarafından basılan A History of Photography’nin kapağında da yer alan bir elmanın bir kurşun tarafından parçalanışının (ki bu yüzden Pomegranate denmektedir; nar gibi) fotoğrafı].
Gersht, “Defalarca” serisindeki fotoğralarında, patlamayı kaydetmek için 10 adet yüksek hızlı kamera kullanır; elektronik bir cihaz ve flashların yardımıyla da bu kameraları tetikler. Sonuçta anın durdurulduğu bir patlama natürmortu ortaya çıkar. Bu arada serinin parçalarını oluşturan fotoğrafların ismi olan “Cinayeti Gördüm” ise Michelangelo Antonioni’nin 1966 tarihli Cinayeti Gördüm (Patlama) adlı kült filmine bir göndermedir.
Alper GÜLDEMET