Underground, ‘şehrin ötekisi’dir: İmgelem, burada, yerüstündeki —neredeyse— şiirsel düzenek içinde sürekli değişen, akan görüntülere ve seslere teslim olmaktan uzak bir yeknesaklık içindedir. Yerüstünün ‘gerçek’ topografyasının hem geometrik hem de zamansal açıdan hayli soyutlanmış hali, yeni bir bilişsel haritayı dayatır. Dalgıçların yüzeye çıkarken kimi düzeylerde kendilerini alıştırmak için oyalanması gibi, şehirli, metrodan şehre çıkarken gitgide somutlaşan ve şehirdekilere benzeyen programlarla ve öğelerle karşılaşacaktır: Yiyecek, içecek, gazete ve dergi satan kiosklar, köşelere ilişmiş evsizler, şehrin ‘gerçek’ topografyasını anımsatan tabelalar, yol ayrımlarında vedalaşan çiftler ve benzerleri yerüstünün atmosferine alışmamız için onu hızla evrimleştiren ara-süreçler gibidir. Kendine dönük, hafızasız, şematik bir coğrafî algıya sahip olan her yeraltı hayvanı, ekonominin ve göstergebilimin rahle-i tedrisinden hızla geçerek insanlaşır. 
