Her birimiz, kendi kalıbımızın içinden adını ‘göz’ koyduğumuz iki delikten dışarıya bakıyoruz.
Burnumuzu her daim gördüğümüz gibi, gördüğümüz her andan itinayla siliyoruz.
Gördüklerimizi kendi filtrelerimizden süzerek algılıyor ve anlamlandırıyoruz. Gözümüzle beynimiz arasındaki son sürat ve sürekli iletişim sayesinde, farkına bile varmadan, aslında her gördüğümüzü kuruyoruz.
Altını çizmek istediğim, bu ilişkideki veri akışı yalnızca gözlerden beyne değil, beyinden gözlere doğruda işliyor. Biz ise ısrarla gördüğümüzü “gerçek” zannediyoruz. Oysa gerçeklik mutlak değil. Her bakışımızla kendi gerçekliğimizi inşa ediyoruz…
“Şüpheli benzeşmeler” serisinde insan bedeni üzerinden, nasıl gördüğümüz ve gördüğümüzü nasıl anlamlandırdığımızı araştırıyorum.
Fotoğrafladığım farklı bedenlere ait detayları bir araya getirerek, bunlardan bağımsız bütünlere ve anlamlara, görülene dair alternatif okuma olanaklarına işaret ediyorum.
Fotoğrafla bir alıp vermediğim, bir meselem var. Çalışmalarımda fotoğrafla aramızdaki bu sorunlu ilişkiyi ve ona inanışımızdaki, ona olan ihtiyacımızdaki sebepleri kurcalıyorum.
Kameranın arkasından baktığımız resimle, çıplak gözle algıladığımız dünya arasındaki benzerlik ve farklılıklar, fotoğrafın gerçeklikle olan ilişkisi ve dolayısıyla belleği inşa etmedeki rolü ilgimi çekiyor.
Meltem IŞIK
www.meltem-isik.com
www.galerinevistanbul.com
[email protected]
Hazırlayan: Ceren ÖZCAN
Kontrast Sayı 50, Ocak-Şubat-Mart 2016